راهبردهای سازگاری در بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک؛ یک مطالعه کیفی

مقدمه: سندروم تخمدان پلی کیستیک ( pcos )، آثار عمده ای بر ابعاد مختلف زندگی بیماران مبتلا دارد. مفهوم توانایی جهت مقابله با بیماری، می تواند در چگونگی ارزیابی افراد از کیفیت زندگیشان حائز اهمیت باشد. بنابراین، درک عمیق چگونگی سازش این بیماران ضروری به نظر می رسد. هدف از پژوهش حاضر، فراهم نمودن درک عمیق راهبردهای سازگاری استفاده شده در بیماران مبتلا به pcos می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه با رویکرد کیفی و از نوع تحلیل محتوی است. جهت انجام آن، از مصاحبه عمیق با 20 بیمار مبتلا به pcos ، که به صورت مبتنی برهدف انتخاب شدند استفاده گردید. نتایج: درون مایه های اصلی به دست آمده از داده ها شامل تراوشات فکری (اعتقادات مذهبی، پارادوکس افکار)، گام های عملی (گام های مثبت مانند در جستجوی اطلاعات و درمان، گام های منفی مانند انفصال و اختفاء) و در جستجوی حمایت (حمایت خانواده، حمایت همتایان، حمایت دوستان) بود. نتیجه گیری: بیماران در سازش با pcos ، در ابعاد مختلف زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی شرایط متفاوتی را تجربه می کردند. عده ای در سازش مؤثر با این شرایط موفق نبودند و برخی با حمایت دیگران و پشتوانه های اعتقادی و معنوی و روحیه مثبت به خوبی سازش یافته بودند. با توجه به شیوع بالای مشکلات جسمانی، روانی و اجتماعی در این بیماران، تقویت منابع سازگاری و شناسایی موانع تطابق می تواند در کمک به سازگاری این گروه با بیماری و ارتقای سطح کیفیت زندگی آنان مؤثر باشد.